دیزین جایی برای اسکی کردن

بعد از چند روز بد بودن هوا ، بالاخره بعد از 6 سال دوباره به پیست های اسکی خارج از تهران رفتم. مقصد شمشک بود ولی نمی دانم چطوری از دیزین سر در آوردیم.

وقتی من اینجا اسکی می کردم ، هنوز صف های تله کابین و سیژ ، زنانه مردانه بود . یک عده پوتین پوش مرتب تذکر می دادند که از جنس مخالف فاصله بگیریم. وقتی اینجا اسکی می کردم ، نوجوان بودم و سرشار از هیجان ، با این حال ، نمی شد فهمید چرا یک عده ای هزینه می دهند و دردسر می کشند و به اینجا می آیند که اسکی نکنند. وقتی در نوجوانی اینجا اسکی می کردم ، صبح رفتن همراه با ترس و لرز از جاده شروع می شد و عصر به بدن خسته و توی صف زدن «زرنگ» ها برای ده دقیقه زودتر رسیدن به ماشین شان پایان می یافت.

خوشحال شدم وقتی دیدم اوضاع بعد از نیم دهه ، هیچ تغییر نکرده: هنوز هم «زرنگ» ها زرنگی می کنند و توسط جماعت مورد توبیخ قرار نمی گیرند، هنوز هم عده ای فقط برای نشان دادن وسایل گران قیمت شان اینجا می آیند و هنوز هم جاده وضع اسف باری دارد.

تنها خبری از ارشادیون نیست.

اوضاع برف امسال متاسفانه اصلا ً خوب نیست ، تقریبا ً اگر به همین منوال باشد باید قید پیست دیزین را بعد ازعید بزنید.

به توصیه یکی از دوستان ، ناهار را در نیم قله در رستوران «سندباد» زدیم ، اقلاً کیفیت فست فودی برابر با فست فود های تهران را ارایه می داد.قیمت ها هم معقول بود.

ورودی به داخل پیست ، منوط به خرید یک چیپ RFID شده که در دیزین بهش می گویند tag که مبلغ دو هزار تومانی هم ودیعه گرفتن آن را می گیرند. ورودی هم مبلغ باور نکردنی 15هزار تومان است.

زمین پیست در اثر عدم رسیدگی ، و پخش نکردن برف، دچار ایرادات اساسی ست ، آن هم در ابتدای بهمن ماه ، چندین و چند جا کاملا ً پیست یخ زده و در فاصله نیم قله تا پای پیست اقلاً 4 نقطه پوشش گیاهی از زیر برف کاملا ً بیرون افتاده.

به نسبت شمشک ، پیست مناسب تری برای اسنوبورد است ، اما شمشک برای آلپاین محبوب تر است ، به خصوص برای تازه کار ها.

اما به دلیل وسعت پای پیست ، اغلب از همان جا برای آموزش استفاده می شود.

جاده پایین پوشیده از برف است ( جاده ای که از راه چالوس می آید و از تهران می بایست اول به سمت کرج بروید). جاده بالا ( جاده ای که از جلوی شمشک و میگون رد می شود) باز است اما به مانند جگر زلیخا ریش است. دو جای جاده هم آثار بهمن و ریزش کوه وجود داشت . خلاصه که هر کسی از این جاده می خواهد رد شود ، احتیاطاً یک وصیت نامه ای چیزی یک جایی دفن کند.

نیم قله مملو از کسانی بود که از تمام ساعات ممکن ( پیست 8 باز می شود و 4 بسته می شود ) تنها در شلوغ ترین ساعات ، مشغول ممانعت از اسکی کردن کسانی که برای ورزش کردن آمده اند است و همین افراد ، فاصله ساعت یک و نیم تا ساعت 4 را زیر آفتاب مشغول «خوشگل» کردن خودشان هستند. بنابراین طوری برنامه بریزید که این ساعات انرژی برای اسکی کردن باقی مانده باشد.

یک اخطار : آخر هفته قید این پیست را بزنید : در روز دوشنبه ، فکر می کنم سه یا چهار هزار نفری آمده بودند ، بنابراین می شود حدس زد آن موقع اوضاع چطوری خواهد شد.

نکته آزار دهنده این که از کل ساعت ممکن ، حدود 3 ساعتی را به بهانه اینکه برق نیست و موتور گازوییل هم درست کار نمی کند ، صف عجیب و غریب ایجاد شده بود در جلوی تله کابین ها ، در حالی که فقط از پای پیست به قله 3 تله کابین مجزا وجود دارد. واقعا ً افتضاح است سرویس دهی.

در راه برگشت به تهران هم ، به توده ای عظیم از دود میان کوههای مشرف به پیست شمشک برخوردیم. فکر می کنم هوای تهران که اوضاع ش باید بهتر شده باشد ، آلودگی ش را فرستاده میان این کوه ها.در عکس کاملا مشهود است:

در کنار جاده هم که ناهمسان سازی با سلیقه ستایش پذیر ایرانی با شدت هرچه تمام در جریان است:

این هم دو عکس خوشگل از کوههای دور پیست :

شما دیزین رفته اید ؟ نظرتان چیست؟