حکومت

این مطلب از سلسله مطالب جمشید فاروقی  در زمینه ساختار شناسی حکومت در ایران ، یک نکته جالب را به ذهن می آورد :

اینکه همانطور که بسیاری از روشنفکران ایران ، توجه را به این مسئله جلب کرده اند که یک حکومت دموکراتیک دارای ساز و کار و زمینه های اجتماعی لازم است ، به همین قیاس ، یک حکومت اوتوکراتیک ( یا به برداشت من authoritarian ) نیز دارای ساز و کار و دارای پس زمینه های لازمی اجتماعی است.

طرح این نکته البته در فضای امروزین دنیا ، کمی زیادی واضح است ، ولی تصور دنیای مدرن تا چندی پیش این چنین نبود ، حتی در همین ایران ، با ورود اصلاح گرایان به ساخت حکومت ، این تصور وجود داشت که دموکراسی مفهموی تجریدی ست ، این قدر ساده است که فقط کافی ست که یک رهبر در یک رای گیری انتخاب بشود . آن روز ها البته گذشته ولی این اشتباه ظاهراً هنوز به قوت خود در ذهن ایرانی باقی ست .

هرگروهی که می خواهد به شکل سازمان یافته در ساخت سیاسی این حکومت یا حتی حکومت بعدی شرکت کند ، می بایست نشان دهد برای از میان برداشتن این زمینه قوی اجتماعی برای حکومت های اوتوکراتیک ، چه برنامه ای دارد.