دسته گل های وزیر سابق که ولایت پذیری شون بر هیچ کسی پوشیده نیست، یک نکته مغفول داره به نظرم: اینکه ایشون که بی شک از استعداد و هوش فراوان برخورداراند، بهترین صفتی که برای دیکتاتور سرزمین شان پیدا کرده اند چیزی ست که خودشان را هم مجبور به عقب نشینی کرد. یعنی جدی جدی هیچ آویزی ندارد این دیکتاتور؟
حرف آقای وزیر سابق به نوعی نشان داد که برخلاف ادعای اولیه ایشان، حتی یک نقطه خاکستری هم (سفید که پیشکش) در کارنامه ایشان قابل عرضه نیست که اعتراض عمومی و غلط کردم برنیانگیزد.
