جادوگر پیر در انتظار فیروزه ای پوشان

خوب همه فکر می کنند که بعد از برد 2 بر صفر روبروی مونته نگرو ، کار ایتالیا راحت است ، تنها اسپانیا ، قهرمان آخرین دوره جام ملت های اروپا ، رکوردی بهتر دارد در مقدماتی.

اما مسئله ، کسی ست که همیشه فکر می کرده در تیم ملی ایتالیا به او کم لطفی شده ، تراپ ( جوویانی تراپاتونی ) حالا سمت مربی گری تیم ملی ایرلند را به عهده دارد که چهارشبنه در همین چارچوب به مصاف لشکر آتزوری خواهد رفت.

آتزوری و زورهای سخت

خوب این اولین فرصتی ست که به دست اوردم و در مورد بازی به شدت انتظار کشیده شده ایتالیا و برزیل در چهارچوب بازی های دوستانه اماده سازی که در ورزشگاه امارات لندن برگزار شد بنویسم.

ایتالیا ، این بار با ثبات

سپاه آتزوری ، این بار با قدم های ثابتی به سوی جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی قدم برداشت. دون مارچلو ، که زیر انتقاد خرد کننده روزنامه نگاران به خاطر نمایش خجالت بار مقابل قبرس قرار گرفته بود ، همانطور که انتظار می رفت ، برخلاف دونادونی کمر خم نکرد ، تیمی به زمین فرستاد که نبض اکثر بازی را به دست داشت ، تیم به لحاظ تاکتیکی به مراتب منظم تر و هدفمند تر عمل می کرد.

بازنده بزرگ بازی اما ، هکتور کوپر مربی گرجستان نبود ، چون از فردا روزنامه ها خواهند نوشت :انتظاری غیر از این قهرمان نمی رفت.بلکه بازنده بزرگ بازی ، لوکا تونی ، مهاجمی بود که از نظر لیپی لیاقت 60 دقیقه بازی را هم نداشت ، غم انگیز تر اینکه لحظه ای تعویض شد که ثانیه ای قبل تر در محوطه جریمه گرجستان به جای خطر سازی ، تنها روی زمین پخش شده بود.

برنده بزرگ هم ، البته که مرد ریز نقشی که سال ها قبل از ریاست اسبق یوونتوس ، لقب «پینتوریکیو» را گرفته بود. دل پیرو بازی ارایه داد که کاملا نشان داد اگر در آستانه پا به سن گذاشتن نمی تواند استارت انفجاری بزند یا دقت گذشته را در بازی با توپ ندارد ، چطور باید با فداکاری ، 90دقیقه را در دفاع و حمله شرکت کند ، و چطور در دقیقه نود ، پاسی استثنایی به جوانان تشنه گل زنی بدهد تا تیر خلاصی برای تلاش های تیم جنگزده گرجستان باشد.

اما از کنیا بازیکن شماره 7 گرجی ها نمی شود بی حرف رد شد. بازیکنی که می تواند شوچنکوی آینده فوتبال اروپا باشد ، بهترین کسی که می تواند زهرناکی او را در حمله به شما یاد آور شود ، کاپیتان کاناوارو هست. شب پردردسر کاناوارو ، بدون کنیا بی شک راحت تر می بود.