پنج شنبه هفته ای که گذشت، «کیوسک» میهمان غرب کانادا در شهر ونکوور بود.
برای اجرای آلبومی که نتیجه اجرا در «یوشیز» بوده ، توری ترتیب داده شده بود که به مانند گروه های خارجی، برایش نام هم انتخاب شده بود (کاری که فکر نمی کنم هیچ خواننده یا گروه ایرانی دیگر انجام بدهد) که همان نام آلبوم، «سه تقطیره» بود. ونکوور آخرین ایستگاه این تور بود که بعد از یک گردش طولانی در اروپا، به موطن کیوسک باز گشته بود. برای اجرا، نایت کلاب ونیو (Venue) مورد استفاده قرار گرفته بود که در قلب داون تاون است.
به دلیل گرفتاری های شخصی فراوان، اصلا فراموش ام شده بود که «کیوسک» برنامه دارد، و تصورام این بود که باز مثل سال قبل که در لندن از دست شان داده بودم، این بار هم در شهر نخواهم بود. ولی خوش شانسی آوردم که از طریق صفحه فیس بوک یادآوری شدم. خرید بلیط به صورت آنلاین بسته شده بود و یک ساعت قبل از بازشدن درها، حضوری بلیط تهیه کردم! اسباب خجالت است که هنوز «ایرونی» هستم از این نظر.
برخلاف انتظارم، کیوسک درست در زمان مقرر بروی صحنه آمد. البته مطابق اعلام رسمی، می بایست ۱۰:۳۰ شروع می کردند ولی از ابتدای شب همه می دانستند که شروع ۱۱ خواهد بود. آرش سبحانی بعد از یک اجرا سلام کرد و کمی هم با جمعیت شوخی کرد. آهنگ ها به ترتیب آلبوم اجرا شدند و البته شروع، با اعلام ارادت به سرزمین آبا و اجدادی من بود (آرش یک وقتی در پاسخ به پرسش اینکه چرا اسم آهنگ ملایری دارد گفته بود به ایشان ارادت خاص! دارد). میان آهنگ ها، آرش به تناوب به اعلام اعضای گروه و همین طور گریز زدن به مسایل دیگر می پرداخت. مثلا یک آهنگ را به فریدون فرخزاد تقدیم کرد، با ذکر این نکته که او جانش را بر سر هنرمندی اش گذاشت.
بعد از غوغایی که در وب درگرفته بود بابت اینکه یک عده ای بعد از یکی دو سال از عرضه آلبوم گذشته بود، از طریق یک کلیپ تهیه شده از تور اروپا متوجه شده بودند که در ترانه با عمه رییس جمهور احوال پرسی می شود، به آرش اعتراض کرده بودند که ترانه جنسیت گرا ست. آرش پیش از خواندن ش، توضیح داد که اولا امیدوار است حضار امشب جزو این گروه نباشند و دوما این شخص رییس جمهور بوده که باب شوخی با عمه را باز کرده. واکنش جمعیت هم قابل پیش بینی بود. در ادامه، وقتی نوبت به خواندن همین قطعات شد، آرش مکثی کرد و انگار که ترانه را فراموش کرده و به جایش تنها زمزمه کرد و و با اشاره به گروه خواست که همان قطعه را دوباره اجرا کنند تا با متن اصلی، با اشاره به عمه خانم و البته با لبخندی بروی لب بخواند.
میان آهنگ ها، آرش به طنز گفت که می بایست آهنگ بازرگانی پخش کند و گفت می توان آلبوم همین اجرا را و همین طور آلبوم گروه ایندو را از همین جا تهیه کنید. اردلان پایور، نوازنده کیوسک، عضو گروه ایندو است که انصافا هم با استعداد اند. متاسفانه من آلبوم سه تقطیره را قبلا خریداری کرده بودم ولی دوست داشتم سی دی(و نه فقط ام پی تری) ایندو را بخرم که آخر شب این قدر به سلام وعلیک! آن هم وقت خارج شدن از کلاب گذشت که کاملا فراموش کردم. احتمالا مجبورم به نسخه مجازی آلبوم در cdbaby اکتفا کنم.
در کل آرش همانطور که از مصاحبه هایش می شد حدس زد، بی تکلف و راحت است بروی سن. مرتب قدردانی می کرد که با وجود اینکه فردا (جمعه) صبح می بایست سرکار بروید، آمده اید و شب را با ما می گذرانید. برای آهنگ Green Grass از تام ویتز، از جمع خواست که همراهی کنند که ما هم اطاعت کردیم. مطابق رسم گذشته اش بعضی قسمت های ترانه های مشهورش را به فراخور موقعیت عوض می کرد مثلا در ترانه «روزمرگی» خواند: رفتن به کانادا با رشوه و پول! و یا جای بچه های خیابانی را با خواننده های زیرزمینی عوض کرده بود در ترانه «پراگماتیسم عشقی». در نهایت وقتی به اجرای «بی تربیت» رسید، با گفتن اینکه تورانتو و لندن، رکورددار بی تربیتی در تور بوده اند، جمع را ترغیب به گفتن چیزهایی کرد که به عمد خودش در ترانه نمی گوید. ما هم در ابراز ارادت به ابتذال صداوسیما، مانیفیست کیوسک را البته با الفاظ کاف دار همخوانی کردیم.
من درست نمی دانم که چه وقتی تارا کمانگر به گروه اضافه شده ولی بی اغراق با استعداد ترین نوازنده گروه است. تک نوازی ش فوق العاده است و همه جور صدای عجیب و غریبی با ویولن تولید می کند. به مانند دیگر اعضا گروه هم، بسیار محجوب است و «زبان» گروه، آرش است.
یک نکته ناراحت کننده، این بود که از میانه اجرا، صدای سازها بر صدای خواننده پیشی گرفت که درست نمی دانم دلیل ش چه بود ولی احتمالا مسئول صدا مقصر بود. خیلی غیرقابل تحمل نبود ولی در نیمه اول به مراتب راحت تر می شد صدای آرش را شنید. برخلاف بقیه ایرونی ها که کنسرت شرکت می کنند، من کمترین علاقه ای به آه و ناله کردن از اینکه جوانهای ایرانی درست جلوی سن مشغول عکس گرفتن از خودشون بودند! و یا اینکه یک آقای میان سال میان آهنگ بروی دوش من زده و در کمال تعجب من ، سئوال پیچم کرده که این گروه اسم اش چیست و نام خواننده اش چیست (مچ گیری؟ ضدحال؟). برنامه ایرانی ست، مخاطب اش هم ایرانی ست، خواننده اش هم ایرانی ست و محبوب من.
امیدوارم قسمت شما هم بشود که کیوسک را میزبانی کنید در شهرتان. به ما که خوش گذشت.
بیانکو نرو 